ในผู้หญิงนั้นหลังจากอายุประมาณ 40-45 ปี การทำงานของรังไข่ก็เริ่มลดประสิทธิภาพลง และเมื่ออายุประมาณ 50 ปี ในผู้หญิงส่วนมากรังไข่ซึ่งเปรียบเสมือนโรงงานผลิตฮอร์โมนเพศหญิงและเทสโทสเตอโรนก็จะปิดสนิท เป็นการเข้าสู่วัยหมดประจำเดือนหรือวัยทอง ฮอร์โมนเพศหญิงก็จะหมดไป ส่วนฮอร์โมนแห่งความกำหนัดหรือเทสโทสเตอโรนก็จะลดลงทันทีอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง

      เมื่อฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนหมดไปครึ่งหนึ่ง ความกำหนัดในหญิงวัยทองหลายๆคนก็จะลดลงไปด้วย เกิดความเฉื่อยชาทางเพศ ประกอบกับในหญิงวัยทองบางคนอาจมีอาการอื่นของการหมดประจำเดือนผสมเข้ามาอีก เช่น อาการร้อนวูบวาบ เหงื่อออก นอนไม่หลับตลอดจนอาการทงประสาท เช่น ความเครียด ความหงุดหงิด วิตกกังวล เศร้าซึม ขาดความมั่นใจ อาจมีภาระการงานมากขึ้นด้วย ก็จะยิ่งทับถมปั่นทอนความรู้สึกทางเพศลงไปอีก

      เยื่อบุช่องคลอดซึ่งปกติเป็นเซลส์แผ่นกลมๆบางๆ เหมือนข้าวเกรียบปากหม้อซ้อนกันอยู่ 50-60 ชั้น มีการสร้างน้ำหล่อลื่นซึ่งหลั่งออกมาเมื่อเกิดอารมณ์เพศ ทำให้มีเพศสัมพันธ์ได้อย่างมีความสุข แต่เมื่อฮอร์โมนเอสโตรเจนหมดไป เยื่อบุช่องคลอดก็จะบางลงเหลือเซลล์อยู่เพียงไม่กี่ชั้น การสร้างน้ำหล่อลื่นก็จะงวดหมดไป ทำให้ช่องคลอดอักเสบ แห้ง เวลามีเพศสัมพันธ์จะเจ็บปวด จะยิ่งทำให้มีความเฉื่อยชาทางเพศมากขึ้นไปอีกหลายเท่าทวีคูณ

อ่านหน้าถัดไป